Victim Blaming bij seksueel misbruik

“ Ze was veertien jaar, maar zij wist heus wel wat zij deed", “ Had ze zelf maar niet zo verleidelijk moeten doen", “ Waar zijn de ouders?”, “de ouders hadden hun kind beter moeten beschermen “, en nog meer van deze opmerkingen, waar het slachtoffer en/ of de directe omgeving de schuld krijgt. Wanneer een slachtoffer eindelijk de moed heeft verzameld om te vertellen dat er sprake is geweest van seksueel misbruik, dan stuit het slachtoffer niet alleen op begrip, maar helaas stuit het ook op onbegrip en beschuldigingen…….De beste stuurlui staan aan wal!

Seksueel misbruik is een traumatische ervaring voor het slachtoffer, maar als het slachtoffer beschuldigd wordt door de omgeving dan is dit nog traumatischer. Beschuldigingen staan een goede verwerking voor het slachtoffer in de weg en dragen ook niet bij aan oplossingen ter bestrijding van seksueel misbruik.

Waarom doen mensen aan victim blaming?

Als mensen hebben wij graag controle over de situaties die ons overkomen, wij creëren voor ons zelf een beeld over hoe wij onze wereld veilig kunnen houden en dit beeld mag vooral niet omver getrapt worden. Vanuit dit beeld wordt er gedacht dat men zelf invloed heeft op de dingen die hen overkomen. Vb. Een minderjarig kind wordt seksueel misbruikt door een buurman, ouders krijgen de schuld dat zij niet goed op hun kind hebben gelet. Als zij beter hadden opgelet, dan was het nooit gebeurt.

Eerlijk is eerlijk deze gedachte levert meer rust op, dan om te denken dat deze situatie jou zelf ook kan overkomen en al helemaal wanneer je denkt alle wijsheid over veiligheid in pacht te hebben, is het verontrustend om te denken dat je geen controle over een situatie kan hebben. Door het slachtoffer te beschuldigen hoeft men ook niet verder naar het probleem te kijken, want het probleem zal hen toch niet overkomen, toch???

Een probleem wordt als minder groot gezien, wanneer de verantwoordelijkheid bij het slachtoffer wordt gelegd, de gedachten dat seksueel misbruik een dusdanig groot probleem is dat wij er niet altijd invloed op hebben is veel pijnlijker om in te zien.

Daders doen meestal ook aan victim blaming, zij leggen alle verantwoordelijkheid van hun daad bij het slachtoffer neer, om zo hun daad goed te praten. Door de schuld bij het slachtoffer neer te leggen staan zij niet open om aan hun probleem te werken, sommige daders zien zichzelf als het slachtoffer (de omgekeerde wereld). Hierdoor zal er een vicieuze cirkel ontstaan waarbij hij zijn daden zal blijven herhalen.

Als iemand zelf slachtoffer is geweest van seksueel misbruik verwacht je bij hen meer begrip naar andere slachtoffers toe, je verwacht dat zij pal achter andere slachtoffers staan en hen zullen willen beschermen. Toch wijst de praktijk uit dat er best veel mensen zijn die zelf ooit slachtoffer zijn geweest de kant van de dader kiezen. Hoewel dit verschillende redenen kan hebben, zie je vaak dat victim blaming dan voortkomt uit eigen schuldgevoel, wanneer je als slachtoffer jezelf als de schuldige ziet dan zal je andere slachtoffers ook de schuld kunnen geven, soms is het ook om zichzelf een beter gevoel te geven, zij maken dan ook vaak het onterechte onderscheid dat zij “verder" zijn dan de andere slachtoffers, ook kan er sprake zijn van loyaliteit ten aanzien van de dader wanneer het bijvoorbeeld een familielid betreft.

Slachtoffers zijn onschuldig!

Hoe het ook allemaal mag zijn met betrekking tot victim blaming, het feit is dat het seksueel misbruik in stand houdt, en alleen al daarom zou het een halt moeten worden toegeroepen. Het is NOOIT de schuld van het slachtoffer, de dader heeft bepaald om het slachtoffer te misbruiken en was niet de keuze van het slachtoffer.

Heb je opmerkingen of vragen wat hierboven staat omschreven? Laat dit dan weten via de reacties.

Liefs,

Evelien