Als opvoeders vinden wij het belangrijk dat onze kinderen naar ons luisteren, we willen onze kinderen alles meegeven om zich staande te kunnen houden in de maatschappij, en om hen te behoeden voor gevaren dus dan is het ook logisch dat wij willen dat ze naar ons luisteren. Maar hoe belangrijk is het wel niet om als opvoeder naar jouw kind te luisteren? Heel belangrijk!!! Als wij willen dat onze kinderen naar ons toekomen wanneer er iets is gebeurt “ goed of slecht, dan is het van belang dat er al een basis ligt, dat het kind ook weet dat het bij jouw als opvoeder terecht kan, dat er belangstelling is, ook als het iets spannends is om te bespreken.
Luisteren naar je kind klinkt best makkelijk, maar toch kan het soms best lastig zijn. Als opvoeders zijn wij vaak zo druk met alle dingen die we moeten doen; kinderen verzorgen, werken, de kinderen naar hun sportactiviteiten brengen, koken, et cetera, et cetera . Er ligt vaak zoveel op ons programma als opvoeders, dat wij vaak ook gehaast zijn. Je kind niet uit laten praten terwijl het iets verteld wat op dat moment net iets te lang duurt, ligt dan op de loer. De mobiele telefoon waar wij massaal verslaafd aan zijn geworden of gewoon pure vermoeidheid zorgen soms ook voor een verminderde aandacht voor wat je kind jouw wilt vertellen. Wanneer ik heel moe ben, betrap ik mezelf er soms op dat ik “ Ja ja" zeg, terwijl ik op dat moment misschien maar half hoor wat er gezegd wordt. Vertellen onze kinderen iets wat niet zo leuk is, dan komt het ook nog wel eens voor dat onze emotie als eerst de voorhand neemt, en wij de feiten uit het oog kunnen verliezen. Alleen onze oren gebruiken is vaak niet voldoende, want in feite hebben wij al onze zintuigen nodig. Echt luisteren en horen naar wat onze kinderen vertellen, maar ook wat zij misschien juist niet vertellen is eigenlijk een taak op zich.
Hoe belangrijk het luisteren naar onze kinderen ook is, moeten wij ook beseffen dat wij geen robots zijn, niet alles gaat even perfect en dat hoeft ook niet. Dus als het een keer voor komt dat je misschien maar met een half oor luistert, of je kind niet uit laat praten, dan wilt dat niet zeggen dat je een slechte opvoeder bent, of dat je kind niet naar je toe zal komen wanneer het iets ernstigs heeft meegemaakt. Zolang dat wij ons er maar wel bewust van zijn hoe belangrijk het luisteren naar onze kinderen is, en dit wel zo vaak mogelijk ook doen en daarmee wel een bepaalde basis hebben, dan is een keertje met een half oor luisteren geen ramp. Maar komt het gebrekkig luisteren veelvuldig voor, dan vergroot dit wel aanzienlijk de kans dat onze kinderen niet naar ons toekomen wanneer zij iets ernstigs hebben meegemaakt. Want waarom zou je naar iemand toegaan met iets ernstigs terwijl jij je sowieso al niet gehoord voelt door die persoon? Wij volwassenen zouden dan ook niet praten, en dat datzelfde geldt voor kinderen ook, alleen zijn kinderen in tegenstelling tot volwassenen afhankelijk van ons als opvoeders.
Hoe kunnen wij “ echt" luisteren naar onze kinderen?
Deze 6 tips kunnen hierbij helpen:
Plan een vast “moment", uiteraard mogen mijn kinderen al tijd naar mij toe komen als zij iets willen vertellen. Maar omdat ik ook maar een mens ben, zal ik de ene keer iets meer tijd en aandacht hebben dan de andere keer, en daarom plan ik ook vaste “gespreksmomenten” in waarin ik alle tijd en aandacht heb om naar hen te luisteren.. In het plannen van het vaste gespreksmoment kunnen de kinderen zelf aangeven welk moment van de dag voor hen het prettigst is.
Telefoon weg en de televisie uit zorgen voor meer rust, waardoor het kind ook voelt dat het alle belangstelling krijgt.
Wees geduldig wanneer je kind wat langer de tijd nodig heeft om zinnen te formuleren , let hierbij op je non- verbale houding. Want het kan weleens gaan vervelen wanneer je een hele tijd “ uhh uhh uhh “ hoort voordat je kind verder komt met het formuleren van de zinnen, maar laat het dan vooral niet merken, laat je kind uitpraten en bijt je tong.
Zorg dat je op ooghoogte met je kind bent. Vroeger hoorde ik dat je op je knieën moest gaan zitten, nou ik weet niet van jullie maar mijn knieën zijn al aan het slijten want ouderdom komt met gebreken, dus op mijn knieën zitten sla ik over, maar heb je goede knieën ga vooral op je knie zitten, maar ik zit gewoon op een bank of stoel en zodat ik op ook op ooghoogte ben.
Hou je emoties in bedwang wanneer je kind iets spannends of ernstigs vertelt. Tuurlijk mag je emoties hebben maar laat het in het bijzijn van je kind niet de overhand nemen. Sommige kinderen schrikken van de paniek bij hun opvoeders, waardoor zij uit bescherming voor de opvoeders en/ of uit schuldgevoel stoppen met praten, of het gebeuren afzwakken.
Wees een actieve luisteraar; regelmatig knikken, open vragen stellen om aan meer informatie te komen maar dwing niet als het kind, vul niets zelf in en geef erkenning voor de gevoelens van je kind, vat om de zoveel tijd samen met je kind wat verteld is en complimenteer je kind voor het vertellen.
Met lieve groet,
Evelien
Commentaires