Daar lig ik dan. Op de eerste hulp in Melbourne. Vol goede moed ging ik naar mijn master training van 6 dagen. Ik ben Art of Feminine Presence (AFP) teacher. Ik help vrouwen thuis te komen in hun lichaam. Om te creëren vanuit hun vrouwelijke essentie. Al meer dan 20 jaar runde ik mijn praktijk in Nederland als therapeut, coach, energetische therapeut, NLP practitioner. Ik werkte met vrouwen die diepgaande traumas hadden en niets gaf me meer voldoening dan een vrouw op te zien staan zodat ze met haar eigen kracht weer verder kon gaan. In 2015 verhuisde ik met mijn gezin naar Singapore. Een wereld stad/land waar we de kans kregen om volop te genieten van het goede leven en om er te werken. Mijn zoontje van 7 die naar een internationale school ging ineens. Phoe, hoe had ik het voor elkaar gekregen? Van alleenstaande moeder met diepe schulden. Naar succesvolle internationale practitioner en zakenvrouw. Ik was in Melbourne voor mijn verdiepingstraining als AFP teacher. We maakten lange dagen dus het was logisch dat ik me moe voelde. Ik had helemaal helder wat ik businesswise wilde gaan doen voor 2019. 2018 Was een super jaar voor me geweest. Ik heb mooie klanten op mijn pad gehad en het was een eer om ze te zien transformeren. Om ze weer thuis te brengen bij zichzelf.
Maar hoe succesvol je ook bent, als je daar dan ligt op de eerste hulp afdeling en je te horen krijgt dat je een hersenbloeding hebt gehad, dan staat heel je leven op z'n kop. Zoals met elk nieuws van dit kaliber of erger. Ik maakte me meteen druk over mijn gezin en mijn business. Maf hoe je je druk kan maken om dingen die er op dat moment even niet zo toe doen zoals de business. Mijn grootste angst was dat mijn mannen geen moeder en geen echtgenote meer zouden hebben. Mijn team in Nederland schakelde snel: Lenny heeft een hersenbloeding, wat moeten we doen om de business draaiende te houden, hoe kunnen we elkaar liften en steunen? Mijn team bestaat voornamelijk uit vrouwelijke professionals. Wat nou concurrentie? Nee hoor, als 1 geoliede machine pakten ze alles op. Ik hoefde me nergens druk om te maken.
Wat me diep raakte was toen mijn zoontje zei toen hij me op kwam zoeken in het ziekenhuis: 'mama, wanneer ga je nou dood? Ik wil dat je leeft. Rust je hoofd, mama. Dan wordt je beter'. Wat doe je dan als moeder? In mijn geval: complete overgave. In Australië was me duidelijk geworden dat de conditie van mijn bloed heel slecht was; mijn bloed was onderweg naar afsterven. Ik had nog 6 maanden ongeveer voordat het bloed volledig gestagneerd zou zijn door de vele ontstekingen in mijn lichaam. M.a.w.: ik zou naar alle waarschijnlijkheid een hersenbloeding hebben gekregen waar niet meer te revalideren van viel. Terug naar Singapore met z'n allen. Ik ben aan de slag gegaan met het omgooien van mijn levensstijl: geen zuivel en gluten meer voor mij. Het bloed liet zien dat dit funest is voor mijn lichaam. Dus hop, weg ermee. Volop aan de kruidendrankjes en alternatieve geneesmiddelen / ondersteunende supplementen. En onder controle bij medische specialisten. De onderzoeken zijn in volle gang. Maar als transformatiecoach weet ik dat gedachtekracht de helft van het werk is, minstens! Mijn werk als AFP teacher pas ik nu op mijn helingsproces toe. En wat een mooie genezing zie ik mezelf creëeren. Ik heb een jaar de tijd nodig om te herstellen volgens de statistieken. En ik trek er gerust een jaar voor uit. Want ik wil mijn zoontje recht in de ogen aankijken wanneer ik hem kan vertellen: mama is ontstekingsvrij. Je hebt haar nog voor vele jaren.
Als zakenvrouw: ik doe wat ik kan. En het gaat goed. Mijn man houdt me in de smiezen als ik dreig net een stapje teveel te doen. Het zit in mijn aard. En intussen werk ik aan mijn mental game. Dus als je het okay vindt neem ik je mee op (mijn) reis. Mijn werk draait om het inspireren en empoweren van vrouwen. Wat mijn verhaal ook is, ik weet zeker dat er minstens 1 vrouw is die dit leest die dit nodig had.
Liefs,
Lenny
Comments