Afgelopen weekend keek ik op Netflix naar de docu-film: Abducted in Plain Sight. Als je geïnteresseerd bent in hoe een kindermisbruiker een heel gezin in zijn macht weet te werken, raad ik je deze docu-film zeker aan om te kijken.
Ik betrapte mezelf er soms op dat ik een oordeel had over de ouders in dit verhaal, er waren zoveel " red flags" en toch zagen zij dit lange tijd niet, hoe dan niet? Hoe konden zij zich zo laten manipuleren? Hoe konden zij deze man zoveel ruimte met hun dochter geven?
Terwijl ik verschillende emoties voelde, verschillende vragen had, en oordelen had over de ouders in kwestie, besefte ik dat "de beste stuurlui altijd aan wal staan". Als buitenstaander is het makkelijk om een oordeel te hebben, veel moeilijker is het om begrip op te brengen. Ik besloot om mij over mijn oordelen heen te zetten en om de situatie vanuit het perspectief van de ouders te bekijken.
Het verhaal speelde zich af in de jaren 60 en 70, in die tijd was men minder met seksueel misbruik bezig, het was nog meer een taboe als dat het nu is, deze ouders waren gelovig en vooral in die tijd leefden zij voor het oog van de mens, wat de gemeenschap over hen zou denken woog zwaar, zij waren naïef en dat maakte hun kwetsbaar waardoor zij op een zeer geraffineerde manier gemanipuleerd konden worden.
De strategieën die de misbruiker uit de docu-film gebruikte bij kind en ouders, zijn strategieën die vaker in meer of mindere mate voorkomen, zoals onder andere;
- Vertrouwen winnen van kind en ouders.
- Verschillende dingen verzinnen om alleen met het kind te kunnen zijn.
- Het kind bondgenoot maken van een geheim. In de docu-film is te zien dat soms ook ouders een bondgenoot van een geheim worden gemaakt.
- Het kind en ook ouders chanteren.
- Schuldgevoelens aanpraten bij het kind.
- Het kind hersenspoelen.
- Het kind isoleren.
Ook vandaag de dag is niet zelden te zien hoe een kindermisbruiker op zoek gaat naar niet alleen kwetsbare kinderen, maar ook naar kwetsbare ouders. Ouders die dusdanig gemanipuleerd worden totdat zij hun eigen macht verliezen. Daarom streef ik ernaar dat het taboe rondom seksueel misbruik doorbroken moet worden. Er moet meer over gesproken worden zodat men situaties kan herkennen, zodat men de vrijheid kan voelen om te praten wanneer zij iets niet vertrouwen, zodat hulp durft te zoeken.
Ik ben van mening dat er niet alleen naar de weerbaarheid van kinderen gekeken moet worden, maar zeker ook naar de weerbaarheid van ouders. Want hoe weerbaarder de ouders, hoe weerbaarder de kinderen ook zullen zijn.
Heb je opmerkingen of vragen wat hierboven staat omschreven? Laat dit dan weten via de reacties.
Liefs,
Evelien
Comments